ตอนที่ ๑๑ โรงเรียนพระปริยัติธรรม พิมานศึกษาเพื่อความหลุดพ้น

          พระบาลีเป็นรากแก้วแห่งพระพุทธศาสนา
หากการศึกษาพระปริยัติธรรมหรือการศึกษาพระบาลี ดำเนินการอยู่ พระพุทธศาสนาชื่อว่ายังดำรงอยู่

พระเดชพระเดชพระมงคลเทพมุนีได้กล่าวไว้ว่า

 "การศึกษานั้น สามารถเปลี่ยนชีวิตของผู้ศึกษา ให้สูงกว่าพื้นเดิม คนที่มีการศึกษาดี จะได้อะไรก็ดีกว่าประณีตกว่าผู้อื่น คนมีวิชาเท่ากับ ได้สมบัติจักรพรรดิ กินใช้ไม่หมด" 

       พระภิกษุสามเณรเป็นศาสนทายาทที่มีบทบาทสำคัญในการเผยแผ่และสืบทอดพระสัทธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมให้มีความรู้ในหลักธรรมอย่างถ่องแท้เพื่อสืบอายุพระพุทธศาสนาต่อไป

        การศึกษามีความสำคัญถึงเพียงนี้พระเดชพระคุณพระเทพญาณมหามุนี เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย จึงได้ก่อตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรม ขึ้นภายในบริเวณวัดพระธรรมกาย  เพื่อส่งเสริมพระภิกษุสามเณรให้มีโอกาสเล่าเรียนพระปริยัติธรรมอย่างสะดวกสบาย 

       ปี ๒๕๓๓ มีพระภิกษุสามเณรเพิ่มมากขึ้น โรงเรียนพระปริยัติที่มีอยู่เดิม ห้องเรียนไม่เพียงต่อการจัดการเรียนการสอน และเนื่องจากใช้อาคารเรียนเดียวกันกับบริเวณที่พัก ระหว่างที่มีการเรียนการสอน ก่อให้เกิดเสียงรบกวนพระภิกษุที่กำลังปฏิบัติธรรมบ้างพอสมควร พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย มีดำริที่จะให้สถานที่เรียนเป็นสัดส่วนมากขึ้น จึงย้ายโรงเรียนพระปริยัติธรรมออกไปอยู่บริเวณด้านทิศใต้ของอาศรมบรรพชิต ติดต่อกับลานกัลปพฤกษ์ด้านทิศตะวันออก ซึ่งเป็นสถานที่ปักกลดของธรรมทายาทที่มาบวชในรุ่นต่างๆ
      ช่วงเดือนมกราคมปี ๒๕๓๔ คณะนักเรียนบาลีทั้งพระภิกษุและสามเณรเริ่มลงมือก่อสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมแห่งใหม่ ซึ่งจะก่อสร้างทั้งหมด ๑๒ หลัง
      หลังจากสามเณรสอบบาลีสนามหลวงเสร็จ หลวงพี่ชินก็ได้นำสามเณรมาสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมแห่งใหม่ในทันที
   
       การสร้างโรงเรียนครั้งนี้โดยส่วนมากสามเณรต้องสร้างเองทั้งหมด ไม่ได้จ้างเด็กอาชีวะมาช่วยอีกแล้ว มีพระภิกษุมาช่วยสร้างบ้างเป็นครั้งคราว

        การสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมแห่งใหม่ด้วยฝีมือของสามเณรจึงเริ่มต้นขึ้นในตอนนั้น
        สามเณรทุกรูปก็ได้ทุ่มเทกำลังกายกำลังใจสร้างอาคารเรียนของตนเองอย่างเต็มที่
       อับดับแรก ตีกรอบด้วยไม้หน้าสามเพื่อสร้างฐานอาคารก่อน จากนั้นขุดหลุมเพื่อวางต่อม่อ ปรับดินพื้นหลุมให้เสมอ ลงทรายและหิน เสร็จแล้วยกต่อม่อลงหลุม ซึ่งต้องใช้สามเณรถึง ๓ รูปช่วยกันยก

พอตั้งต่อม่อเสร็จ มีสามเณรอีกชุดบากเสาเตรียมไว้แล้วยกขึ้นวางบนต่อม่อ เจาะสว่าน ขันน็อต ประกอบคาน ขึ้นโครงหลังคา วางจันทันและกลอน ตอกตะปูให้มั่นคง

      จากน้ันมุงจาก แล้วนำไม้ไผ่ขัดแตะ วางทับจากมัดลวดบนทำหลังคา เพื่อกันไม่ให้ลมพัดกระพือหลังคาเปิด จึงเป็นอันเสร็จสิ้นงานส่วนหลังคา

     ขั้นตอนต่อมาใช้จากมุงข้างฝา เสร็จแล้วใช้ไม่ไผ่ขนาบข้างแล้วมัดลวด

         พอทำด้านนอกเสร็จก็มาทำด้านใน ปรับพื้นให้เสมอ ทำโครงสร้างพื้นห้องเรียนและปูด้วยไม้กระดานอัดอย่างหนา ทาสี เป็นเสร็จเรียบร้อย ทำไปเรื่อยๆอย่างนี้ทีละหลัง จนเสร็จเสร็จหมดทุกหลัง

 ทุกขั้นตอนการก่อสร้างได้รับการกำกับดูแลอย่างใกล้ชิดจากหลวงพี่ชิน
 สามเณรลุยก่อสร้างโรงเรียนทั้งกลางวันกลางคืนจนแล้วเสร็จทันวันอันเป็มหามงคล ๒๒ เมษายน ๒๕๓๔ อันเป็นวาระวันคล้ายวันเกิดของหลวงพ่อธัมมชโย จึงได้ทำพิธีเปิดโรงเรียนเพื่อบูชาคุณ บูชาธรรมแด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้วางรากฐานความรู้คู่คุณธรรม
      ในที่สุดโรงเรียนพระปริยัติธรรมแห่งใหม่ก็เสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์แบบพร้อมใช้งาน เป็นผลงานชิ้นเอกที่สามเณรได้ฝากไว้ในพระพุทธศาสนา

     หลวงพ่อทัตตชีโว รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายได้ปฏิบัติหน้าที่แทนหลวงพ่อธัมมชโยมาเป็นประธานในพิธีเปิด และได้ให้โอวาทแก่นักเรียน ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นสามเณร มีใจความที่ประทับใจว่า "อาคารเรียนของเราแม้เป็นหลังคามุงจาก แต่ให้ลูกๆตั้งความสำคัญอยู่ที่ว่า
    ๑. เราตั้งใจเรียนไหม?
    ๒. มีตำรับตำราที่ดีไหม?
    ๓. ได้ครูบาอาจารย์ที่ดีหรือเปล่า?
         ถ้าได้ครบอย่างนี้ โบราณเขาเรียกว่า กะทะ ๓ หู  ตัวของเราตั้งใจเรียนดี ตำรับตำราดี และพระอาจารย์เคี่ยวเข็ญให้อย่างดี ถ้ามีคบถ้วนบริบูรณ์อย่างนี้ ก็สามารถจะประสบความสำเร็จในด้านการศึกษาอย่างแน่นอน"
       ด้วยอานิสงส์ผลบุญที่เหล่าสามเณรได้สร้างโรงเรียนครั้งนี้ ส่งผลให้สามเณรรุ่นนั้นสอบได้ป.ธ.๙ กันมากมายและต่อมาได้บวชอุทิศชีวิต มาเป็นกำลังให้กับวัดและพระพุทธศาสนาต่อไปตราบสิ้นลมหายใจ 
      กราบขอบพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง,พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงที่คอยดูแลอบรมสั่งสอนอย่างใกล้ชิด ให้โอกาสแก่สามเณรได้ฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเต็มที่ จนมีโอกาสไ้ด้เจริญรุ่งเรืองในเส้นทางธรรมในเวลานี้และในอนาคตตลอดไปครับ

ขอบคุณภาพจากสหพันธ์มหาเปรียญและข้อมูลจากหนังสือทศวรรษแรก โรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย

 อ.อินทปัญญา
 ๑๘ ส.ค. ๕๙