ตอนที่ ๕ เพิ่มพูนประสบการณ์ เพิ่มพูนบุญบารมี สร้างกุฏิเพื่อพักอาศัย

           

           ในช่วงหลังออกพรรษาปี ๒๕๓๑ ทางคณะกรรมการอาศรมบรรพชิตก็มีมติให้สามเณรย้ายไปพักที่ศูนย์ฝึกอบรมธรรมทายาท เรียกชื่อย่อว่า ศอธ. เป็นหมู่กุฏิของพระภิกษุที่อยู่ประจำและเป็นสถานที่อบรมธรรมทายาทที่บวชรุ่นต่างๆ บางครั้งเรียกสั้นๆว่า ฝั่งใหม่ ส่วนกุฏิที่สามเณรพักอยู่ตอนนั้นเรียกว่า ฝั่งเก่า

            แต่ที่ฝั่งใหม่ยังไม่มีกุฏิให้สามเณรพัก ยังไม่มีห้องเรียน ให้เรียนหนังสือ สามเณรจึงต้องสร้างกุฏิอยู่เองสร้างโรงเรียนเรียนเอง และในปี ๒๕๓๒ จะรับสามเณรมาเพิ่มอีกหลายสิบรูป การสร้างกุฏิจัดเป็น ๒ โซน โดยโซนที่ ๑ จ้างเด็กอาชีวะมาสร้างให้ ส่วนโซนที่ ๒ ให้สามเณรสร้างกันเอง เพื่อจะให้เสร็จไวๆและเป็นการหล่อหลอมสามเณรไปด้วย  

ช่วงนี้รับบุญกันสนุกมาก  สามเณรอายุยังน้อย มีกำลังเหลือเฟือ พอได้ออกกำลังก็ชอบกันมาก สร้างกุฏิกันอย่างสนุกสนานโดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย

ช่วงบ่ายหลังเลิกเรียนเสร็จแล้ว หลวงพี่ชินและคณะพระพี่เลี้ยงก็พาสามเณรเดินไปฝั่งใหม่เพื่อสร้างกุฏิกัน

บางวันก็สร้างกุฏิกันจนค่ำมืด ถ้าเป็นวันเสาร์ ไม่มีเรียน ก็เริ่มรับบุญตั้งแต่หลังฉันเช้าเสร็จจนค่ำมืด เพราะต้องทำงานแข่งกับเวลา โดยมีกำหนดให้สร้างเสร็จก่อนเข้าพรรษา 

ช่วงต้นปี ๒๕๓๒ สามเณรทั้งหมดก็ย้ายมาที่ศอธ. ที่ฝั่งเก่าให้เป็นที่อบรมสามเณรยุวธรรมทายาทภาคฤดูร้อน ได้เข้าพักที่กุฏิพระที่ว่างไปก่อน จนกว่าจะเข้าพรรษา  เพราะในช่วงเข้าพรรษา จะมีโครงการบวชธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษา มีพระมาบวชอีกหลายสิบรูป สามเณรต้องรีบสร้างกุฏิของตนเองให้เสร็จโดยเร็ว

          การสร้างกุฏิสามเณรและโรงเรียนต้องรีบสร้างอย่างเร่งด่วน เพราะเหตุนี้จึงต้องจ้างเด็กอาชีวะมาช่วยสร้างด้วยปรากฏว่า ถ้าเทียบกันหลังต่อหลัง สามเณรสร้างเสร็จก่อนเด็กอาชีวะ 

สามเณรไม่ได้เรียนทางด้านโยธามา แต่ทำด้วยใจและการฝึกฝน ไม่มีข้อแม้ไม่มีเงื่อนไข ได้รับคำสั่งจากพระพี่เลี้ยงก็ลุยทำทันที  ไม่อิดออดเลย ทำแบบไม่ต้องมีค่าจ้าง ไม่มีโอที มีแต่ภัตตาหาร ๒ มื้อและน้ำปานะช่วงเย็น โดยมากก็จะเป็นพวกน้ำเต้าหู้ โกโก้ และนมแลคตาซอย แต่สิ่งที่สามเณรได้มาซึ่งเป็นสิ่งที่มีคุณค่ายิ่ง คือได้บุญบารมี ได้ความสามัคคีในการทำงานเป็นทีม และได้กุฏิไว้พัก ได้โรงเรียนไว้เรียนหนังสือ 

            สามเณรทุกรูปภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่มีโอกาสได้รับบุญในครั้งนี้ จำได้ว่า พวกเราได้สร้างกุฏิกันจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนเข้าพรรษา  จากตับสุดท้ายที่มัดทำเป็นฝากันกุฏิ มัดเสร็จตอน ๖.๓๐ น. ของวันเข้าพรรษา ปี ๒๕๓๒ สร้างกุฏิเสร็จก็ไปสรงน้ำ ห่มจีวร เดินไปฉันเช้าแล้วก็เดินต่อไปที่โบสถ์เลย เพื่อฟังโอวาทพระเดชพระคุณหลวงพ่อในวันเข้าพรรษา



 สรุปว่าคืนนั้นสามเณรไม่ได้จำวัดเลย แต่สามเณรทุกรูปปลื้มใจมากๆที่ได้สร้างกุฏิที่พักและโรงเรียนด้วยตนเอง 
ในที่สุดพวกเราก็มีกุฏฺิไว้พัก มีโรงเรียนไว้เรียนสมปรารถนาแล้ว

            ช่วงเข้าพรรษา ฝนตกชุก ทางเดินหน้ากุฏิ ก็ยังไม่ได้ปูแผ่นปูน เวลาจะไปเข้าห้องน้ำก็ต้องเดินย่ำโคลนไป เท้าเปื้อนหมดเลย ในกุฏิก็มีเพียงเตียงนอน วางบนพื้นดินที่บดอัดให้แน่นด้วยรถบดคันเล็ก ยังไม่มีไม้กระดานปูพื้น พอกลับจากห้องน้ำ ก่อนจะเข้าจำวัด ต้องตักน้ำใส่ถังมาวางไว้ใกล้เตียง เพื่อล้างเท้าก่อนขึ้นเตียงนอน 

นับเป็นประสบการณ์ชีวิตที่สุดยอดมากๆ ต่อสามเณรทุกรูปก็อยู่อย่างมีความสุข เพราะมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองและพระพี่เลี้ยงคอยให้กำลังใจตลอดเวลา 

ท่านได้ปลูกฝังถึงการสร้างบารมี ท่านบอกว่า การที่เราได้มาอยู่สร้างบารมีที่วัดพระธรรมกายนั้น นับว่าเป็นผู้มีบุญมาก ถ้าหากมีบุญไม่มาก ก็มาไม่ถึงที่นี่ สามเณรทุกรูปฟังแล้ว รู้สึกปลื้มใจที่ได้มาเป็นลูกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง เป็นหลานคุณยายอาจารย์ เป็นลูกศิษย์ของพระพี่เลี้ยงทุกรูป แม้ต้องเจอกับอุปสรรคและความลำบากต่างๆ ก็ไม่เคยย่อท้อ ใช้คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองคอยไว้คอยให้สติเตือนใจตนเอง ตลอดเวลา 

            ที่หมู่กุฏิสามเณร มีป้ายไม้ป้ายหนึ่งที่เขียนไว้และอาตมาชอบมากๆคือ

                     “ความสบายฆ่าคน ความอดทนสร้างคน” 

อ่านแล้วได้คิด และใช้เตือนตนเองมาตลอดจนถึงปัจจุบันนี้       

  
ขอขอบคุณภาพจาก Google.com และสหพันธ์มหาเปรียญ

 อ.อินทปัญญา
๑๔ ส.ค.๕๙

    เส้นทางธรรมหนุนนำชีวิตให้รุ่งเรือง
 โดย..อ.อินทปัญญา
สามารถติดตามอ่านตอนอื่่นๆได้ตามลิ้งค์ที่ปรากฎด้านล่างนี้ครับ

 ตอนที่ ๑ http://inthapanya99.blogspot.com/2016/08/blog-post.html


ตอนที่ ๒ http://inthapanya99.blogspot.com/2016/08/normal-0-false-false-false-en-us-x-none.html

ตอนที่ ๓http://inthapanya99.blogspot.com/2016/08/blog-post_13.html

ตอนที่ ๔ http://inthapanya99.blogspot.com/2016/08/blog-post_14.html