ตอนที่ ๑๐ หล่อหลอมด้วยกิจวัตรกิจกรรมหนุนนำให้เกิดความสามัคคี

            เมื่อสามเณรมีที่พัก มีที่เรียนครบถ้วนแล้ว หลวงพี่ชินก็อบรมหล่อหลอมสามเณรให้มีความรักสามัคคีกลมเกลียวกัน ผ่านกิจวัตรกิจกรรมต่างๆมากมาย  

              กิจกรรมช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน เวลาห้าโมงเย็น หลวงพี่ชินเรียกรวมตัวและแบ่งบุญให้แต่ละกลุ่มไปรับบุญต่างๆ 
              ช่วงนั้นหลวงพี่ชินให้ปลูกผักส่งเข้าโรงครัวด้วย การปลูกผักเป็นการหล่อหลอมอีกรูปแบบหนึ่ง ผักที่สามเณรปลูกจะงอกงามเป็นพิเศษ เพราะสามเณรดูแลอย่างพิถีพิถัน อันดับแรก ขุดดินทำท้องร่อง เอาดินมาทำร่องผัก หลุมที่ขุดก็เป็นแหล่งน้ำสำหรับรดผัก นอกจากนั้นก็มีการปลูกบัว ขยายพันธุ์บัว ปรับดิน ปลูกหญ้า สามเณรมีความสุขมากๆที่ได้รับบุญนี้ 

  

 

                        สามเณรรับบุญร่วมกันทุกวันยามเย็น

        ในบางวันหลวงพ่อทัตตชีโวมาเยี่ยมลูกเณร ได้ให้คำแนะนำเรื่องการถางหญ้าด้วยจอบว่า "ถ้าเราเหวี่ยงจอบมาด้านข้าง จะบาดขาตนเอง วิธีการที่ถูกต้องคือ ให้แยกขาออกห่างกันสองฟุต แล้วเหวี่ยงจอบไปตรงกลาง เมื่อทำอย่างนี้จะปลอดภัย จอบไม่บาดขา และทำงานเสร็จไว ได้เนื้องานมากกว่าเดิม"   
        นับเป็นเทคนิคที่เยี่ยมมากๆ ตั้งแต่นั้นมาจอบไม่บาดขาสามเณรอีกเลย 

 

               

           หลวงพ่อเห็นสามเณรบางรูปเดินตัวเอียง ท่านก็ให้บริหารกายด้วยการเตะขา ทีละข้าง ก็ทำให้สามเณรเดินตัวตรงขึ้น

            เห็นสามเณรบางรูปตัวเล็ก จึงถามว่า "ฉันข้าวอิ่มหรือเปล่าลูก" ลูกเณรบางรูปตอบว่า "ลูกเณรฉันไม่อิ่มครับ"  จึงถามถึงสาเหตุที่ฉันไม่อิ่มเพราะอะไร สามเณรจึงเล่าถึงสาเหตุให้หลวงพ่อฟังดังรายละเอียดต่อไปนี้คือ เวลาสามเณรไปฉันที่สภาหลังคาจาก นั่งบนเสตทใหญ่ขนาดประมาณ ๘ x ๘ เมตร นั่งฉันรวมกันเป็นวงหลายวงเต็มเสตท เวลาเจ้าหน้าที่ส่งสำรับอาหารก็ส่งผ่านวงที่อยู่ขอบเสตทไปถึงวงด้านใน กว่าวงด้านนอกจะได้ฉัน ก็เสียเวลาไปเยอะ พอวงด้านในฉันเสร็จก็ส่งสำรับอาหารออก สามเณรที่นั่งวงด้านนอกก็ต้องพักการฉันแล้วรับสำรับอาหารส่งออก พอจะฉันต่อก็หมดเวลา ประธานสงฆ์หันหน้าไปด้านเจ้าภาพเตรียมให้พรแล้ว สามเณรที่นั่งอยู่วงขอบเสตทจึงฉันไม่อิ่ม 

          พอหลวงพ่อทราบสาเหตุนี้ก็ให้ผ่าเสตทตรงกึ่งกลางเพื่อให้รถเข็นสำรับอาหารเข้าถึงวงฉันของสามเณรได้ง่ายขึ้น และเตรียมอุบาสกไว้คอยอุปัฏฐาก ๒ ท่านคือ อุบาสกสัญญาและอุบาสกไสว คอยนำอาหารมาเสริมให้เพียงพอ  ปัญหานี้จึงหมดไป สามเณรก็ฉันอิ่มทุกรูป แฮปปี้กันถ้วนหน้า 

            การสร้างเสตทรูปแบบนี้ก็เป็นต้นแบบของเสตทที่หอฉันในปัจจุบัน คือรถเข็นอาหารเข้าถึงทุกวงฉัน สามารถให้ญาติโยมคอยอุปัฏฐากครบทุกเสตท 

           ทุกเช้าหลวงพ่อจะให้สามเณรฉันนม รูปละ ๑ กระติก ฉันไข่ รูปละ ๑ ฟอง และให้พระพี่เลี้ยงชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูงแล้วบันทึกสถิติไว้ทุกสัปดาห์ 

เรียกโครงการนีี้ว่า "โครงการโตตามแผน"  ทุกเช้าจะแบ่งบุญกันมาชงนมและต้มไข่

             ปรากฏว่าโครงการนี้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ทำให้สามเณรเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ผ่านไปไม่มีนานสามเณรบางรูปตัวโตและสูงกว่าพระพี่เลี้ยงอีก 

นี่คือความห่วงใยที่หลวงพ่อมีต่อลูกเณร ท่านใส่ใจทุกรายละเอียดไม่ปล่อยผ่านแม้แต่เรื่องเดียว

          
             ในช่วงนั้นทุกวันพฤหัสบดี ทางองค์กรจัดให้เป็นวันหล่อหลอม โดยให้สมาชิกแต่ละอาศรม ทำกิจกรรมร่วมกัน 
            ในอาศรมบรรพชิต ประกอบด้วยพระภิกษุและสามเณร ก็มาพัฒนาอาศรมร่วมกัน เช่น กวาดใบไม้ ปัดหยากไย่ตามกุฏิ ลอกคลอง เป็นต้น เมื่อได้รับบุญร่วมกัน ทั้งพระภิกษุและสามเณรก็รู้จักคุ้นเคยกันหมด ทำให้มีความเอื้ออาทรต่อกัน

                 ตัวอาตมาเองแม้ตอนนั้นเป็นสามเณรก็รู้จักพระภิกษุเกือบทุกรูป  พอบวชเป็นพระก็ยังคุ้นกับพระภันเตแบบสนิทสนมไม่ห่างเหิน ท่านเมตตากับเรามากๆ เวลาไปประสานงานตามหน่วยต่างๆภายในวัดก็คล่องตัว รู้จักพระเกือบทุกหน่วยงาน นี่เป็นผลที่ได้จากการหล่อหลอมร่วมกันในยุคนั้น

                        บรรยากาศวันหล่อหลอมของอาศรมบรรพชิต

        

  

          ช่วงเย็นหลวงพ่อก็ให้สมาชิกทั้งสามอาศรม คือ อาศรมบรรพชิต อาศรมอุบาสก อาศรมอุบาสิกา มาทำวัตรร่วมกันที่ศูนย์ฝึกอบรมธรรมทายาท  ปัจจุบันคือเต็นท์แจ่มจันทร์

            หลวงพ่อทั้งสอง ท่านเมตตามาลงนำทำวัตรเย็น นำปฏิบัติธรรม และเล่าธรรมะให้ฟังเป็นประจำ บางวันให้สวดบทพิเศษด้วย เช่น เจ็ดตำนาน ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร โดยใช้หนังสือสวดมนต์ฉบับวัดพระธรรมกายที่เพิ่งพิมพ์เสร็จใหม่ๆ

            
         ถ้าวันไหนหลวงพ่อไม่สะดวกก็ให้พระมหาเถระรุ่นบุกเบิกมาเล่าธรรมะแทน ท่านก็เล่าเหตุการณ์ต่างๆในยุคบุกเบิกให้ฟัง

ได้ฟังธรรมะหลากหลาย ได้ปลูกฝังอุดมการณ์การสร้างบารมีการบวชอุทิศชีวิต ทำให้สิ่งเหล่านี้ ซึมซับในใจไปเรื่อยๆ

หลวงพ่อเล่าเรื่องราวต่างๆมากมาย เช่น เรื่องหลวงปู่วัดปากน้ำ,เรื่องคุณยาย, เรื่องหลวงพ่อโพรงโพธิ์  เป็นต้น สมาชิกทุกท่านในวัดก็ได้ปลูกฝังอุดมการณ์ร่วมกัน เกิดความรักความสามัคคีอย่างเหนียวแน่นภายในองค์กร นับเป็นหลักการบริหารที่เยี่ยมยอดมากๆ ทำให้องค์กรของเราเข้มแข็งมากๆ เพราะมีครูบาอาจารย์คอยหล่อหลอมกล่อมเกลาอย่างนี้ตลอดมาครับ

ขอขอบคุณภาพจากสหพันธ์มหาเปรียญและหมู่กุฏิสามเณร

อ.อินทปัญญา 

๑๗ ส.ค.๕๙